Το 1459 έπεσε στα χέρια των Τούρκων και παρέμεινε στην κατοχή τους ως το 1823 οπότε απελευθερώθηκε και για σύντομο χρονικό διάστημα έγινε η πρώτη πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους, και στα δημόσια κτίριά της κυμάτισε για πρώτη φορά η ελληνική σημαία, με τον Σταυρό και τις 9 γαλάζιες και άσπρες λουρίδες, η οποία και σήμερα είναι η επίσημη σημαία της Ελλάδας.

Το 1858, στις 9 Φεβρουαρίου, ισχυρός σεισμός με επίκεντρο μόλις 1000 μέτρα από τον Ακροκόρινθο, ερείπωσε ολόκληρη την πόλη της Κορίνθου, προξενώντας 19 θανάτους. Ηταν η αφορμή για να κτιστεί στο ΝΑ μέρος του Αρχαίου Λιμανιού του Λεχαίου, στη θέση Σχοινιάς, η νέα πόλη της Κορίνθου με πρωτοποριακό πολεοδομικό σχέδιο.

Στις 22/4/1928 νέος καταστρεπτικός σεισμός χτύπησε την νέα πόλη. Ευτυχώς του κυρίου σεισμού, ο οποίος συνοδευόταν από υποχθόνια βουή, προηγήθηκαν ισχυρές προσεισμικές δονήσεις και έτσι οι κάτοικοι είχαν βγεί από τα σπίτια τους. Πάντως είκοσι άνθρωπο σκοτώθηκαν. Η πόλη μεταβλήθηκε σε ερείπια. Ανοικοδομήθηκε με τους πιό πλήρεις αντισεισμκούς κανόνες υπό την επίβλεψη του ΑΟΣΚ (Αυτόνομος Οργανισμός Σεισμοπαθών Κορίνθου) που σύστησε η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου και προικοδότησε με 75 εκ. δραχμές, τα έσοδα του τότε Καζίνο Λουτρακίου, και ετήσια επιπλέον επιχορήγηση 5 εκατ.

Η πληρότητα των αντισεισμικών αυτών κτισμάτων αποδείχτηκε στον μεγάλο σεισμό του 1981 οπότε κανένα από τα κτίσματα του Οργανισμού δεν έπαθε ζημιές.

Αυτή η γενναιόδωρη συμπεριφορά του Βενιζέλου, παρά τον διχασμό που υπήρχε, ήταν αποτέλεσμα των άοκνων πιέσεων των Κορίνθιων συνεργατών του, Δημ. Ζαμπάνη, Δημ. Πετρίδη (υπουργού) και Γεώργιου Ηλιόπουλου, Δημάρχου Κορινθίων.

Ακόμα υπάρχει στην Κόρινθο ένα μοναδικό δείγμα αντισεισμικού κτιρίου όπου εφαρμόστηκε ο αντισεισμικός κανονισμός της Καλιφόρνιας του 1907.

Το κτίριο δομήθηκε το 1932 από τον διάσημο Αμερικανό αρχιτέκτονα T. Bronderick κατόπιν πρόσκλησης του ιδιοκτήτη Δημ. Ζαμπάνη.